Cahit Sıtkı Tarancı Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin önde gelen şairlerindendir.
Her şeyden önce 1946 yılında yazdığı “Otuz Beş Yaş” şiiriyle özdeşleşen Cahit Sıtkı Tarancı, “sanat için sanat” anlayışına bağlı kalmıştır.
Şayet kitaplarından almak isterseniz de https://www.canyayinlari.com web sitesinden temin edebilirsiniz.
4 Ekim 1935 de Diyarbakır da şehrin soylu ailelerinden olan Pirinççizade ailesin en büyük çocuğu olarak dünyaya gelmiştir.
Kardeşleri; Mehmet Halit, Saliha Nihal (Erkmenoğlu), Yıldız (Köksal), Atiye Hilâl (Arda), Yılmaz Cihangir, Tarancı’nın kardeşleridir.
Aile soyadı pirinç ziraati ve ticareti ile uğraştıkları için Pirinççizade olarak verilmiştir.
Kendisine büyükbabasının adı olan Hüseyin Cahit adı verilmiştir.
Cahit Sıtkı Tarancı Eğitim Hayatı
Doğduğu şehirde ilkokulu tamamlamasının ardından, İstanbul’a giderek Kadıköy’deki Fransız Saint-Joseph ile Ortaokul son sınıfta geçtiği Galatasaray liselerinde öğrenimini tamamlamıştır.
Konu ile ilgili olarak Galatasaray Lisesi yazımızı da okumanızı öneririz.
Lise mezuniyetinin ardından da 1944 yılında Ankara’da Anadolu Ajansı, daha sonrasında da Toprak Mahsulleri Ofisi ve Çalışma Bakanlığında çevirmen olarak çalışmıştır.
Cahit Sıtkı Tarancı İstanbul, Beşiktaş da bulunan Yıldız’daki Mülkiye Mektebi’ne yatılı olarak başlamıştır.
Fakat derslere ilgisizliği sebebi ile bu bölümden ayrılarak, Yüksek Ticaret Okulunda öğrenim görmeye başlamıştır.
O bölümden de ayrılarak, Cumhuriyet gazetesi sahipleri Nadir Nadi ve Doğan Nadi’nin desteği ile yükseköğrenimini tamamlamak üzere Paris’e gitmiştir.
1938-1940 yıllarında Paris’te Sciences Politiques’te öğrenimine devam etmiştir.
Bu dönemde geçimini sağlamak için Paris Radyosu’nun Türkçe yayınlar servisinde spikerlik yaparak, diğer bir yandan da Cumhuriyet gazetesine öyküler göndermeye devam etmiştir.
Fakat II. Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası uçakları 1940 yılında Paris’i bombalamaya başlayınca öğrenimini bırakmak zorunda kalmıştır.
Sonucunda da 13 Haziran 1940’ta bisiklet ile kaçarak önce Lyon’a sonra Cenevre’ye geçmiştir. Burada kısa bir süre kaldıktan sonra Türkiye’ye geri dönmüştür.
Cahit Sıtkı Tarancı, hiçbir yüksekokul bitiremeden Diyarbakır’a dönmüştür.
Türkiye’ye dönmesinin ardından da 12 Mart 1941’de askerlik görevine başlamıştır.
Nisan ayı sonlarına doğru Ankara Yedek Subay Okulu’nda altı aylık döneminin ardından
10 Kasım 1941’de piyade asteğmeni olarak Burhaniye II. Tabur 5. Kıta Bölük Komutanlığı emrinde kıta hizmetine başlamıştır.
Cahit Sıtkı Tarancı Çalışma Bakanlığı’nda çalışırken görüp aşık olduğu Cavidan Tınaz’a bir mektup yazarak evlilik teklifinde bulunmuştur.
Fakat bu teklifine şairin içkiye olan bağımlılığından ötürü olumsuz yanıt almıştır.
Cavidan Hanım’ı evliliğe razı ederek, 4 Temmuz 1951 de Ankara Halkevi’nde nikahlanmışlardır.
Sağlık Durumu
1954 Ocak ayında sağ tarafına gelen felçle Ankara Numune Hastanesine kaldırılmıştır.
Bu felç nedeni ile de konuşma yetisini kaybetmiştir.
Üç ay hastanede kaldıktan sonra taburcu edilmiş ve tıbbi imkanların daha iyi olacağı düşüncesiyle İstanbul’a götürülmüştür.
Doktorların, şairin iyileşme ümidi olmadığı ve baba evine gitmesinin uygun olacağını belirtmesiyle Diyarbakır’a götürülmüştür.
Ancak bir yıl Diyarbakır’da kaldıktan sonra tedavi amacıyla 7 Ekim 1955’te yeniden Ankara tıp fakültesine getirilmiştir.
Sonrasında da dönemin bakanı Samet Ağaoğlu’nun yardımıyla 6 Eylül 1956’da kardeşi
Halit Tarancı refakatinde Avusturya Viyana’ya gönderilmiştir.
Ancak buradaki bir hastanede tedavi gördüğü sırada 12 Ekim 1956’da ölmüştür.
Yaşamı Sonrası ve Yaş Otuz Beş Şiiri
Ancak ölümünden sonra1983 yılında ‘’ Bütün Şiirleri’’ adı altında şiirleri bir kitapta yayınlanmıştır.
Ayrıca yazmış olduğu hikayeleri de ölümünün 50. yılında ‘’Gün Eksilmesin Penceremden‘’ adıyla yayımlanmıştır.
Bunların yanında bir de Fransız edebiyatından yaptığı şiir tercümeleri ve şairin
aile fertlerine, arkadaşlarına ve yakın dostlarına yazmış olduğu mektuplarının çoğunu da
‘’Ziya’ya Mektuplar’’ adı altında 1957 de ve ‘’Evime ve Nihal’e Mektuplar ‘’adlarıyla 1989 yılında yayımlanmıştır.
Cahit Sıtkı Tarancı’nın Diyarbakır şehir merkezindeki doğduğu ev günümüzde müze olarak kullanılmaktadır.
