Bu sohbetimizin konusu “ayrılık” tır.
Daha adını okuduğunuz zaman bile bir hüzün duygusu algıladınız sanırım.
Evet, ayrılık nasıl olursa olsun hüzün vericidir.
Bu hüzün duygusunun şiddeti kişiye göre değiştiği gibi gidene ve kalana göre de değişir.
Ayrıca zaman zaman farklı formatlarda da karşımıza çıkar.
Kişide ayrılık duygusu yürümeye ilk başladığı günlere dayanır.
Çocuk yürümeye başlamasıyla annesinden ilk uzaklaşmayı, ilk ayrılmayı yaşar.
Bu ayrılıkta çocuğu tedirgin eden uzaklaşmakta olduğu annesine tekrar dönebilip
dönemeyeceği veya döndüğünde onu yerinde bulabilip bulamayacağıdır.
İşte bu birkaç metrelik ilk ayrılıkta yaşadığımız tedirginliğin hüznü bizi yaşamımız boyunca etkileyecektir.
Büyüdükçe her girdiğimiz yeni ortamda yaşadığımız tedirginlik dolu heyecan bu kaynaktan gelmektedir ve biz bunu ilkokula, liseye, üniversiteye başlarken,
askere giderken hatta evlenirken bile yaşarız.
Kökenini özetlediğim ayrılık hüznüne geri dönecek olursak artık gördük ki bu hüznü yaşayan aslında içimizdeki çocuk.
İçsel çocuğuna daha fazla özgüven verebilmiş olan erişkinler bu hüznü
bu yüzden diğerlerine nispetle daha az bir yoğunlukta yaşarlar.
Ayrılıklar iki şekilde olur birincisi zamanla sınırlı ayrılıklar
ki bunlar belirli bir süresi olmasa bile kavuşma ihtimali daima var olan ayrılıklardır.
Konu hakkında farklı kaynaktan okumak isterseniz de https://evrimagaci.org web sitesini sizin için öneririm.
Onun için bu tip ayrılıklarda daima “umut” vardır,
İkincisi ise zamanla sınırlı olmayan ayrılıklardır ki bunlarda kavuşma ihtimali hiç yoktur
(sadece ölüm ayrılıkları için geçerlidir) bu ayrılıklarda da yoğun bir “hüzün” vardır.
Ayrıca bu konuya benzer Acemi Yalnızlığım yazımızı da okumanızı öneririm.
Ayrılık ve Zaman
Her şeyden önce zaman sınırlı ayrılıklar da iki kısımdır.
Bir tanesi dönmek üzere fiziksel anlamda yolculuğa çıkılarak oluşan ayrılıklar dır ki
bunlarda hüznün derecesi ayrı kalınacak süreyle orantılıdır.
İkincisi ise bir yolculuk sonucu olmayan ama bir ilişkiyi, birlikteliği bitiren ayrılıklardır ki
her iki taraf da hayattaysa her şeye rağmen tekrar bir araya gelme ihtimalleri kağıt üzerinde de olsa vardır.
Ancak olduğundan zamanla sınırlı ayrılıklardır.
Ama tarafların konumuna göre az ya da çok hüzün barındırır.
Yaşamınız boyunca dikkat ettiyseniz her iki ayrılıkta da daima geride kalan gidene oranla daha yoğun bir hüzün hisseder.
Bunun başlıca sebebi gidenle birlikte olduğu bölgede yalnız kalmış olmasındandır.
Her ne kadar giden de yalnız kalmış olsa bile bölgenin dışında olduğundan kalanı hatırlatacak
fazla bir unsurla karşılaşmayacaktır.
Yeni görüntüler, yeni insanlar, yeni olaylarla karşılaşacağı için zihnini farklı
yönde tutacak yeterince malzemeye sahip olacaktır.
Bu noktayı göz önünde tutarak geride kalanlara her zaman aynı şeyi tavsiye ederim.
En azından ilk üç ay boyunca gidenle birlikte olduğunuz yerlere daha az gitmeye onunla dinlediğiniz müziği daha az dinlemeye ve ortak arkadaşlarınızla daha az görüşmeye çalışın ve birlikte yaşadığınız güzel hatıraları daha az düşünün.
İçinizdeki çocuğa da cesaret vermeyi ihmal etmeyin.
Ona güvende olduğunu, yanında olduğunuzu ve yalnız kalmadığını tekrarlayın.
Bir süre rüyalarınızda tren görebilirsiniz şaşırmayın tren geçmişin sembolüdür.
Ancak bu yüzden filmlerde ayrılık sahnelerinde sıkça kullanılmaktadır.
Ayrılık öncesi hatıralarınızı ve ayrılığın hüznünü rüyalarınıza taşıyacak olan bu tren de bir süre sonra kendiliğinden çekip gidecektir.
Ayrılık hüznünüzün kaynağını net olarak gördüğünüz ve nasıl azaltabileceğimizi de anladıktan sonra inanıyorum ki bundan böyle bu hüzünden daha az etkileneceksiniz.
Asla unutmayın ki “Her ayrılış yeni bir başlangıç ve yeni bir heyecan getirir” yeter ki biz buna hazır olalım.
Hepinize ayrılıkların en az, olanların da en kısa olacağı güzel huzurlu bir yaşam dilerim.
